Myśl zbudowania świątyni katolickiej na wschodnim brzegu Nysy Łużyckiej zaistniała już w latach 1926-1927. Po nabyciu odpowiedniego placu przystąpiono do opracowania projektu.

Wybrano projekt inż. B. Sandera. Zakładał On budowę obiektu prostego, funkcjonalnego, obliczonego na potrzeby wojska i ludności cywilnej. Dnia 27 marca 1929 roku Ks. Prałat F. Bruckner z par. św. Krzyża w Görlitz poświęcił plac i wykopał pierwszą łopatę ziemi pod fundamenty kościoła.

Już 26 maja 1929 r. wmurowano kamień węgielny a 11 maja 1930 r. Ksiądz Kardynał Adolf Bertram z Wrocławia konsekrował Kościół i oddał go pod szczególną opiekę św. Bonifacego - głównego Patrona Niemiec. Kościół przynależał do parafii św. Krzyża w Görlitz i spełniał funkcję Kościoła garnizonowego. Dnia 1 grudnia 1940 r. przeszedł pod wyłączną administrację archidiecezji wrocławskiej. W czasie II wojny światowej tutejszy proboszcz ks. F. Scholz otoczył opieką duszpasterską przebywających na pracach przymusowych i w Stalagu VIII. Szczególnie dla Polaków ten Kościół... był miejscem gorącej modlitwy podtrzymującej nadzieję, nadzieję na powrót do swoich rodzin.

Po wojniew latach 1962 - 1968 wnętrze Kościoła zostało przebudowane ustawiono figury: św. Wojciecha i św. Stanisława - Patronów Polski), pomalowano wnętrze i ufundowano nowe dzwony.

Obecny wystrój Kościoła pochodzi z roku 2000 - 2002 przystosował prezbiterium do potrzeb odnowionej liturgii soborowej. Od roku 1973 Kościół św. Bonifacego stał się świątynią dekanalną a w latach 1990 - 1999 był kościołem garnizonowym. Swoim centralnym położeniem w mieście skupia uroczystości religijno - patriotyczne a wszystkim nawiedzającym go ułatwia odzyskanie spokoju, pogłębienie wiary i umacnia nadzieję płynącą ze spotkania z Chrystusem.